Deja Vu (συνέχεια περί κτιρίων)

Οκτώβριος 2006.Περιπλανώμαι στην Βοστώνη.
Ρε τι μού θυμίζει αυτό, τι μού θυμίζει...
Κάπου τό 'χω ξαναδεί...

Kοίτα να δεις !
Νά 'το !
Τό 'χω κάθε μέρα μπροστά μου στο σπίτι.
Από τα πιό αγαπημένα μου γλυπτά !
Αυτό που μαγνητίζει το βλέμμα μου, αλλά και την αφή μου
με την βαρειά, μασίφ, μεταλλική του υφή.
Κοίτα να δεις ρε, τι μικρός πού 'ναι ο κόσμος !

Το "ΕΙΝΑΙ" και το "ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ"

Ο αρχιτέκτων τα σχεδίασε άψογα,
πρέπει να ομολογήσουμε.
Άλλωστε, πώς αλλοιώς να σταθούν τα κτίρια στις Βρυξέλλες ;
Κάτι του ξέφυγε όμως,
πρέπει επίσης να ομολογήσουμε.
Αυτές οι άτιμες οι αντανακλάσεις, δεν σεβάστηκαν καν το prestige της μητρόπολης...
Εκείνη η ρωγμή εκεί πάνω τι σου λέει πάλι ;

ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΠΡΟΚΥΜΑΙΕΣ

Η ακινητοποίηση του αιχμαλώτου.
Άντε να κουνηθείς, να πας πού, μπαγλαρωμένος έτσι ;



Βέβαια, καλύτερα μπαγλαρωμένος, παρά "φευγάτος", έτσι...
(Εδώ που τα λέμε, αυτή η πινακίδα απευθύνεται σε μαλάκες.
Δηλαδή τι λέει ακριβώς, "Μαλάκες μην πέφτετε στην θάλασσα με τ' αυτοκίνητά σας" ή "Κολυμπάτε χωρίς τα αυτοκίνητά σας, για να μην σκουριάζουν" ;)